Wat is “detentie” of “vasthouding”?

“Detentie” of “vasthouding” is de beperking van bewegingsvrijheid door een overheid. Er zijn twee soorten vrijheidsberoving: strafrechtelijke detentie[1] en administratieve detentie.

Administratieve detentie wordt besloten door een overheidsinstelling en niet als gevolg van een proces in een rechtbank. Administratieve detentie is een middel om een doel te bereiken, bijvoorbeeld om te voorkomen dat een individu zich onttrekt van de overheidscontrole.

Detentie om immigratieredenen valt onder de tweede categorie, van administratieve detentie.

Het internationaal wettelijk en normatief kader laat (administratieve) detentie om immigratieredenen slechts onder bepaalde voorwaarden toe, aangezien detentie een beperking van het fundamenteel recht op vrijheid en veiligheid[2] is. Detentie is een laatste redmiddel dat slechts toegepast mag worden indien de wet het toestaat, het een legitiem doel kan bereiken, en het in verhouding staat tot de nagestreefde objectieven. Ook mag detentie slechts toegepast worden voor een zo kort mogelijke periode.

 

[1] Strafrechtelijke detentie is vrijheidsberoving als straf voor gedane feiten; de vasthouding wordt toegekend na een proces of in aanloop van een proces. De vrijheidsbeperking wordt gezien als straf op zich.
[2] Artikel 3 van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens; artikel 9 van het Internationaal Verdrag inzake Burgerrechten en Politieke Rechten (ICCPR).

Een campagne van

Unicef
Mineurs en exil

In samenwerking met

Caritas
Ciré
Vluchtelingenwerk Vlaanderen
JRS
Amnesty